Naylon poşetin mucidi İsviçreli mühendis Sten Gustaf Thulin’in oğlu, naylon poşetlerin aslında dünyayı kurtarmak için icat edildiğini söyledi.
Günümüzde, pet şişeler ile beraber plastik kirliliğine en çok yol açan atık olarak bilinen ve birçok ülkede kullanımına kısıtlamalar getirilen naylon poşetler 1959 yılında kese kağıdına göre daha dayanıklı olması ve birçok kez kullanılabilmesi nedeniyle çevreci bir alternatif olarak üretilmeye başlanmış. Naylon poşetlerin kullanımı ile kese kağıdı üretmek için ağaç kesiminin azalacağı düşünülmüş.
Fakat beklenen olmadı ve naylon poşetler tek kullanımlık bir ürüne dönüşerek okyanuslardaki plastik kirliliğinin en büyük sorumlularından biri haline geldi. Araştırmalar 2050 yılında okyanuslarda balıktan çok plastik atık olacağını öngörüyor.
Sten’in oğlu Raoul Thulin, babası yaşasaydı insanların bu poşetleri bir kez kullanıp atmasına çok şaşıracağını söylüyor.
“Cebinde hep bir naylon poşet taşır ve alışverişlerinde aynı poşeti kullanırdı. Günümüzde hepimizin edinmesi gereken alışverişe kendi poşetlerimizle gitme alışkanlığına o 70’lerde ve 80’lerde sahipti.”
Thulin’in icat ettiği naylon poşetlerin patenti Celloplast adlı bir firma tarafından alınmış ve 60’ların ortalarından itibaren Avrupa ülkelerinde naylona alternatif olarak bez ve kağıt poşetler üretilmeye başlanmış. 1979 yılında Avrupa pazarındaki poşetlerin yüzde 80’ini naylon poşetler oluşturuyormuş.
1982 yılında ABD’nin en büyük iki süpermarketi olan Safeway ve Kroger naylon poşete geçiş yapmış ve 90’ların başında dünyanın hemen hemen her yerinde kese kağıdı yerine naylon poşet kullanılmaya başlanmış.
Birleşmiş Milletler’in rakamlarına göre şu an dünyada her yıl bir trilyon naylon poşet üretiliyor.
2002 yılında ilk kez Bangladeş’in naylon poşetlere kısıtlama getirmesinin ardından birçok ülkede benzer uygulamalar hayata geçirildi.
Bunun yanında naylon olmayan her poşeti de daha çevreci bir alternatif olarak algılamaktan kaçınmak gerekiyor.
Örneğin kese kağıdının geri dönüştürülen bir naylon poşetten daha çevre dostu olması için en az üç kez kullanılması gerekiyor. Bunun nedeni kese kağıdı üretiminde naylon poşete göre daha fazla su ve enerji harcanması ve kese kağıdı daha ağır olduğundan nakliyesi sırasında daha fazla enerji harcanması.
Pamuk üretiminde çok fazla su kullanıldığından bez çantaların geri dönüştürülen bir naylon poşetten daha çevre dostu olması için en az 131 kez kullanılması gerekiyor.
Günümüzde naylon poşetlerin çok büyük bir kısmı geri dönüştürülmediğinden doğaya atılıyor ve yok olma süreleri 1.000 yılı bulabiliyor.
Kaynak:
Independent
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder