Köroğlumuz Maylo...
Eylül 2018 de ailemize dahil oldu.
Bulduğumuzda iki gözü de hastaydı.
Hemen veterinere götürdük.
Veteriner 1,5 ay sürecek göz damlası tedavisi başlattı.
Ama yine de kurtaramayız dedi gözlerini.
Sokak kedilerinin özellikle annesiz kalan yavru kedilerin en büyük sorunuymuş.
Küçük biberon aldım Maylomuza süt içebilmesi için.
Her gün pamukla çişini yaptırdım.
Gözlerine sabah akşam damlasını yaptım.
Ama maalesef iyileştiremedik gözlerini.
Tek tesellim; sokak da kalsaydı yaşayamazdı...
En azından kör olsa da hala hayatta..
Gözleri tam kapanana kadar da evi öğrenmiş oldu
ve şu an çok rahat yaşayabiliyor.
Ama en küçük sesten çok korkuyor.
Annemle yatmak en büyük zevki...Bilmem belli oluyor mu :)
Her kedi gibi en olmaz yerlerde uyumak en büyük zevki...
Ve de her kedimiz gibi poşet sepetimi dağıtmayı,
poşet alıp evin her yerine dolaştırmayı ve sepet içinde uyumayı çok seviyor.
Fakat Maylo geldi, Odin bizi terk edip gitti.
Zaten pek eve uğramıyordu malum erkek adam,
en azından arada uğrayıp bize bi tıslayıp,
yemeğini yer giderdi.
Evde kedi var diye hiç uğramıyor artık....
İşte böyle Köroğlumuz Maylo'nun hikayesi.....
Çok güzel keşke herkes sizin gibi böyle duyarlı olabilse. Ne yazıktır kötü olaylar ile anılır oldu memleket, sizlerin örnek davranışları sayesinde en azından canilerin kalpleri yumuşar umarım. Teşekkürler.
YanıtlaSilUmarım....Keşke daha çok imkanım olsa...KEŞKE HEPSİNE BAKABİLSEMMM
Sil